Poezia e Moikom Zeqos vjen e përkthyer në greqisht nga Petro Çerkezi. Në një traditë që kemi krijuar po e botojmë në dy gjuhë, në shenjë nderimi për gjuhët dhe përkthyesin, por edhe si nderim për kulturat tona –
Nga Moikom Zeqo*
I PADUKSHËM
Tunden në horizont erërat, me pranga rrufesh, – s’dalin nga burgu i natës!
Unë jam i padukshëm, – radioaktivitet mendor, – tek të gjithë ju, dhe nëse jeni në gjumë, ose të zgjuar!
Ç’janë këto mite, maska semantike të fjalëve të mia?
Në breg të Durrësit, është thyer dhe ka mbetur anija e agimit, të Ditës së Re!
2008-2009
MBRETËRESHË E ZEZË SHAHU
Më tërheqin ngjyrat e largësive si instinktin e langoit turtujt!
Ah, t’i hapja dhe t’i mbyllja sytë, si buzët e Mona Lizës, që s’e tha kurrë, rrëfimin e saj, të fshehtë!
Tri Parajsa jap, veç për nallanet prej druri, me të cilat ecja, duke trokëllitur, mbi plloçat prej guri, të oborrit, të fëminisë së harruar!
Ikën koha, pastaj e plotfuqishme zotëron gjithçka Nata, si Mbretëreshë e Zezë shahu!
2004-2009
MBISHKRIM SEKRET
Vera kalbet, plot re mizash!
Ç’janë këto figura femrash, të ulura, në relievet e stelave antike, sikur dëgjojnë një muzikë të largët?
E kthej Hënën së prapthi, për të lexuar një mbishkrim sekret, që ende askush nuk e di!
Gjaku im!
Gjaku, “sangium martirium”.
Ëndërra e një kali plak e rrit vrullshëm barin e pllajave!
2004-2009
ËNDËRRA MARSIANESH
Si ta kungoj këtë horizont me kupën e mbushur me Arin Blu të detit?
Ç’ëndërra marsianësh, më sulmojnë trurin?
Dhe djajtë biznesmenë e blejnë Meshën Elektronike të Mediave!
Lëkurën time e var në kremastar si një rrobë të vjetër!
Tërë letrat e mia, i nënshkruaj, me një meteor!
2004-2009
MANDORLA E SHENJTËVE
Horizontet varen mbi mua si pemë yjesh!
Ç’është kjo dedakofoni, që e dëgjoj, si një fuqi kozmike?
Diku, u vetëvra një shkrimtar, jo me revole, a prerje venash, por nga mungesa e fjalëve fatale, ah, u vetëvra, u vetëvra!
Anija e Dehur, e Artur Rembosë, u përmbys në ujin e një vaske banjoje, plot gjak menstruacionesh, të një prostitute, të droguar!
I mbështjellë me ethet, unë tani, shfaqem, si me Mandorlën e Shenjtëve!
2004-2009
ZOTI TEPDIL SI GAZETASHITËS I VJETËR
Dëborat e shekujve më kanë mbuluar, si me shtresa gjeologjike!
Ah, ky popull i plogët, që s’lëviz, si një kaçube mishi!
Mos u trishto, Buzuku im, i harruar, me shkrimin tënd e kam bërë një armaturë hekuri, të shkëlqyeshme, më e mrekullueshme se e Akilit të Trojës!
NATA ME KATËR HËNA
Kjo tufë me ishuj është gati të fluturojë!
Zgjatet trupi i këtij kali dhe përfundon në derdhje, si një lumë i çuditshëm, misteri!
Dhe horizonti është tek këmbët e mia, si një send i thyer!
A mund të jetosh, natën e pafund, nën katër Hëna?
Dhe kur vetë Vetëvrasja bëhet një akt metafizik?
Sa fjalë, që vdesin, në virgjëri, se s’u konsumuan kurrë!
2004-2009
PËRPARA E KAM NJË PËRJETËSI
Përpara e kam një Përjetësi, ngjyrë vjollcë, ose okër!
Internacionalja e të Vdekurve s’ka pse të shpiket!
Dhe fjalët ikin, refugjojnë që nga Logosi.
Njeriu e lë trupin, ku të mundet, po Shpirtin, me vehte e merr!
Zosima, historian bizantin, thotë, se kur Alariku, me gotët e tij, në 395 sulmoi Athinën, u zmbraps, se mbi bedena, u shfaqën fytyrat e ndritshme, të Athinasë dhe të Akilit! Ah!
Kore zërash, më rrethojnë, si pyje të magjepsur!
2004-2009
LATINISHTJA E RINGJALLUR
Në det, më rrethojnë peshqit me gjak blu, në pllaja më vështrojnë kuaj me gjak të gjelbër, ajme, sa i trishtuar jam!
Vjeshta shton squfurin, fosforeshent të gjetheve!
Dhe ja ky agim është si latinishtja e ringjallur, për të komunikuar tërë peizazhet, deti, zogjtë, planetet!
Lëvoret e drurëve, – ç’garderrobë prej Princi!
2004-2009
DUNA FLORIR
Tik- taku i cilës orë, i përshkon të tërë imazhet?
O, zogj bohemë, në labirinte ajri!
Ç’është kjo erë, që krijon duna floriri?
Bredh opti im, nëpër hapësirat, si në multimedia!
Dhe fusha, u, kohë më parë, qe një rrap, është si truri, që ka ëndërruar dikur!
I marr tërë gjurmët, e arta, të Princit të Vogël, të Exyperisë, dhe me to, e bëj pullazin tim!
2004-2009
Përktheu nga origjinali Petro Çerkezi